Iluzoryczne szczęście

Krzywdząc, stał się natchnieniem. Mimo wszystko jestem wdzięczna.

Bo myślę, że takie rzeczy to już na wieki zostają.

Dłużej, niż na minutę, się nie oddalają.
Kurczowo trzymają się serca, dziwnie szklą się
oczy...

Zbyt dobrze pamiętam Ciebie tamtej nocy.
Zbyt dobrze pamiętam każdy mały szczegół, nie
pomaga mi zapomnieć, życie ciągłe w biegu.
Padłam ofiarą fikcyjnej miłości, prawdziwa już
u mnie chyba nie zagości.
Przytulam się do Niego- czuję się szczęśliwa...
Nie znosze fikcji... Jest obrzydliwa.
Chyba oszalałam, Ty już nie istniejesz.
Jako ktoś inny w oczy mi się śmiejesz.
Czy to rani, sprawia ból?
Nie... Przywykłam do życiowych ról.
Zadaję sobie tylko, wciąż jedno pytanie...
Czy tak już na wieki zostanie?
Dziwnie jest, kochając- nienawidzieć...
Tak bywa wtedy, gdy oczy nie chcą widzieć.
Za to serce marzy o dawnej bliskości, lecz boi
się, chce być wciąż w całości.
Połamane doszczętnie, wreczcie sie goi.
Jednak blizny zostaną, by dusza pamiętała...
To dla mnie najboleśniejsza kara.

Dziękuję za cenne uwagi. Jestem zupełnie początkująca, co zresztą widać rzecz jasna. ;)

autor

Izaa1305

Napisany: 2008-02-23 Dodano: 2009-03-23 12:49:49

Ten wiersz przeczytano 737 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie