Imaginacja.
Jestem jak człowiek
bez odbicia.
Samotnie tułam się
po umysłach ludzi.
Przecież to lustra.
Wprowadzam zamęt,
kilometry wzburzeń!
Zostawiam po sobie
tylko parę centymetrów
wspomnień.
Łatwo jest rzucić
słowa na wiatr i
patrzyć..
jak hen daleko
niesie je moja
imaginacja.
Tak daleko pada
jabłko od jabłoni.
autor
nielegalna
Dodano: 2007-08-24 11:39:31
Ten wiersz przeczytano 1051 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Myślę, że "hen daleko" powinno być wydzielone (jako
wtrącenie) przecinkami :)
Zatrzymała mnie myśl, że umysły ludzkie "to lustra".
Pozdrawiam. Miłego :)