W imię miłości.

Wpadłam w przepaść
Ty stoisz nade mną
Ja ledwo trzymam się kruchej skały
Moją głowe wypełniają straszne myśli...
Spadne - myslałam.
Ty wciąż stoisz nade mną,
Patrzysz i smiejesz sie,
śmiejesz sie tak straszliwie szyderczo...
...przeszywasz mnie z pogarda wzrokiem.
Dlaczego?
Pomóż mi!
Dlaczego nie podasz mi dłoni?
Dlaczego sie tak śmiejesz?
Dlaczego niepomożesz?
Wypowiedziałeś tylko kilka słów:
"Chce zobaczyć, jak cierpisz,
żeby zobaczyć, czy cierpisz tak samo jak ja..."
Ja pytam, niechcąc znać odpowiedzi:
"Cóż moge zrobić by naprawić swoje błędy?"
A on na to śmiejąc sie
najgłośniej jak potrafi:
"Puść skałę, tak możesz naprawić swoje błędy.
Zrób to, jeżeli mnie kochasz!"
Puściłam...

Zbyt wiele rzeczy nieprzemyslanych robi człowiek... Zbyt wiele razy popełnia błędy... A jeszcze częsniej nie ma czasu, by wszystko naprawić...

autor

Fafik

Napisany: 2004-11-19 Dodano: 2004-11-19 19:20:52

Ten wiersz przeczytano 356 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie