(im)presja
Salvador Dali
sercem i duszą
ze wszystkimi
odsuniętymi
zapomnianymi
nielubianymi
biednymi
nieatrakcyjnymi
nieszczęśliwymi
samotnymi
z niespełnionymi marzeniami
z ambicją bycia kimś
z fałszywym uśmiechem
z grzechem zazdrości
ze wzrokiem spuszczonym
ze złamaną wolą
za osłoną zasłony
za darmo niewolą
widzę Waszą ślepą drogę
słyszę Wasze nieme krzyki
czuję Wasze zimne serca
zawsze duszą i sercem z Wami
czas sprawia iż nie czujemy nic
My, nie(koch/lubi/chci)ani.
autor
Aspiniou
Dodano: 2010-02-12 03:40:34
Ten wiersz przeczytano 921 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
wiersz zakręcony, ale dotyk w kontekście surrealizmu
daje różne obrazy i wiedzę o człowieku i jego
psychice, a tutaj przedstawione jest wypalenie uczuć
co często się zdarza gdy zbyt duże cierpienie tzw
opuszczenie zasłony niewiara w uczucia Smutny ale
dobry kontrast nałożony dla sumienia ludzi Pozdrawiam
Faktycznie czuć w tym wierszu presję. Tylko dokąd ona
Cię ,Autorze, zaprowadzi?