Impresje
W lesie kora przyciągała
ślimaki muchy i pleśń
mech rudział od słońca
przemykały drzewa
trzaskały gałęzie
na tle przyrody
nie widać człowieka
chociaż tak samo
rozpada się zasklepiony
w uczuciach
smutku
w przepychaniu dnia
...
Na obrazie Vermeera
kobieta z uśmiechem
pisze list
nie wiadomo do kogo
milczy o tym trzy wieki
autor
ILL
Dodano: 2012-06-07 09:58:56
Ten wiersz przeczytano 1256 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Powtarzam się ale oryginalny i bardzo dobry wiersz.
Tylko czas zaklęty w obrazie zatrzymał się reszta
niestety panta rhei - smutny.
Hmmm... zadumałam się. Bardzo dobry. Cieplutko
pozdrawiam
dziekuje za komentarze u mnie
pozdrawiam:)
twoje impresie rozłały sie jak miód na podniebieniu -
super
....może dobrze że milczy, lepiej nie myśleć o tym że
las nie zawsze będzie zielony....
dwie impresje, obie równie ciekawe i inspirujące :-)
Ladnie o przmijaniu, ladna "Impresja"Pozdrawiam
cieplo:)
Vermeera..już myślałam, że powiesz o Dziewczynie z
perłą.. baardzo fajnie napisałaś. ten drugi ustęp..
zanurzył mnie w myślach..jak w liściach..tak, że przez
pewien czas nie było mnie widać
Pozdrawiam przyjemnie zamyślona (mam nadzieję, że nie
na 3 wieki :))
Rudy mech błyszczy złotem,a dziewczyna uśmiecha się
tajemniczo:)Piękne impresje ILLu:)+++
Milczy i już nie powie, ten wiersz ma taki nastrój,
ciszą przemawia.
Pozdrawiam:)
Taaak... Gdy się za długo na coś czeka, można się
rozpaść na kawałki, jak stara kora...
A swoją drogą ten jej uśmieszek dziwnie tajemniczy...
:)
trzy wieki-długo i tajemniczo a im bardziej tajemniczo
tym większa ciekawość
Najważniejsze to zacząć dzień z pozytywnym
nastawieniem. W Twoim wierszu go wyczuwam.
Pozdrawiam:)
Człowiek jest częścią przyrody, z którą nieustannie
walczy ulepszając ją , a skutki mamy właśnie smutne.
Tak odebrałam.