Improwizacja

A gdy nocą księżyca blask oświetla zimny asfalt zabrudzony ziemią wilgotną i pachnącą.
Obcasów stukanie,
szum i szelest,
pisk podeszwy od mrozu.
Stojąc na środku w ciemności się kładę
i patrzę w górę,
w niebiańską otchłań,
która pochłania sny.

Jak Kordian poeta leżę..on stał...
i w złocistych gwiazdach przyszłość wyczytuję.
Kto zdoła zmienić świat.
Ludzie...ludzie pochłoną go w całości.
On skoczył na obłok,
..ja leżę i usypia mnie śniegu płat.

autor

Rockmanka

Napisany: 2007-12-27 Dodano: 2007-12-27 21:49:40

Ten wiersz przeczytano 1389 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie