IN EXTREMIS /W AGONII/
egzystencja celem istoty
upiła nas swą próżnością
ona to kierowała mną
a ja powoziłem złością
niepotrzebnie ryzykując
oczy zamknięte jak u idioty
łgały opowiadając o celu
zimnym sercu z kamienia
jedynym skarbem radością
wspomnienie życia marzeniem
zmianą odkrywającą twarz
kobiety sen i uśmiech blady
pięknością każdego dnia
jej zapach ostrą brzytwą
na końcu ciszy rozdaje czas
szczęśliwym spokojem danym
toniesz bez koniecznie milcząc
przyjmujesz od śmierci wiatr
"Interim poena est mori, sed saepe donum /Niekiedy śmierć jest karą, lecz często darem/"
Komentarze (16)
a mamy wybór:(((( ehhh
Wątpliwy to dar i kara wątpliwa... Bo do czego można
zaliczyć coś, co przypada statystycznie na każdego
człowieka?
Smutno. Bardzo smutno.
próżność jest złym doradcą ,niszczy ... to co
przegrane ,niedopowiedziane uświadamiamy sobie za
późno, wtedy nic się nie da zmienić i poprawić i to
jest najprzykrzejsze
Witaj Tomaszu....jakoś ciężko mi napisać komentarz do
Twojego wiersza mhmmmmm śmierć zawsze była i jest
czymś kontrowersyjnym tak jak napisałeś dla niektórych
jest karą a dla innych jest darem...Pozdrawiam
serdecznie
niesamowity nastrój wiersza upleciony z
metafor....namalowane wspomnienia...z plusem....dobry
wiersz...
Aż poczułam dreszcz-przejmująco,ale z wnioskami.
Powrót do życia też darem, rzec można i cudem:)dz za
wizytę u mnie:P
Pozdrawiam ciepło.
gdybym przeszła przez życie z zamkniętymi oczami nie
zaznając miłości kierując się złością -umierając
nazwałabym siebie idiotką - dobry wiersz -pozdrawiam
U mnie nostalgicznie i obojętnie,u Ciebie jakoś tak
smutno,jakby życie zwaliło się na głowę...przecież cud
bycia nie może skończyć się zbyt szybko...Pozytywne
myślenie buduje,rezygnacja rujnuje,a życie i tak trwa
dalej mimo smutku.
Pozdrawiam serdecznie :-)
Śmierć darem gdy wróg umiera, albo go bierze cholera.
Nastrój ciekawy stworzyłeś ,smutny ale z magią
No jeżeli mężczyźni w chwilach agonii myślą o nas, to
już dobrze. Tylko o której, o tej pierwszej ,
ostatniej, spełnionej, skrzywdzonej? Wiersz taki
prawdziwie wierszowy, a nie jak u niektórych(czyt. u
Kryhy)rymowanki.
piękny nastrój stworzyłeś, pełen magii, a o śmierci.
pozdrawiam ciepło.
chociaż smutny to jakiś spokąj bije z tego wiersza a
za tym wszystkim stoi wiatr