In persona Christi

Jestem, będę.
Nie zamierzam dalej grać tego złego,
umarłego, powalonego przez Ciebie
męczennika.
W osobie Chrystusa przemawiasz.
Wiem.

Byłaś mi Bogiem, zbawicielem.
Kiedyś byłem twym prorokiem i
wyznawcą.
Wielbiłem świątynię twego ciała.
Swego czasu sprzedałbym duszę,
własną godność, by zakosztować
twego chleba i wina.
Dla jednej szansy.
W czystości żyłem, by świadkiem być
boskiego kwiatu.

Teraz oto ja żałosny, bluźnię przed twym obliczem.
Bo sama na siłę się ukrzyżowałaś i nie chcesz
By Cię z krzyża zdjęto.
Teraz ja jestem sobie Bogiem.
O łanio.
Módl się za mnie, bo ja modliłem się do Ciebie.
Wykrzykuję: Jestem, będę!
W osobie Chrystusa przemawiam.
Moja ukochana.
Czarna Madonno.
In persona Christi,
Narcyzie,
in persona Christi.

autor

Tryku47

Dodano: 2006-10-18 20:56:06

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie