indome

dwie godziny do świtu

usiadłam na parapecie
spojrzałam na odległe światła latarni
dotknął mnie chłód nocy

niespodziewanie stanął za mną
poczułam zapach
piżma jego skóry
pomieszany z ulubionymi perfumami
wyciągnął ręce przede mnie
i otarł łzy
szepnął do ucha te czułe słowa
które słyszę tak często

rozpostarł swoje skrzydła
a potem mnie nimi objął
tak bardzo szczelnie

nie widziałam gwiazd

czułam zapach jego piór
znów ten sam
a jednak dziś dziwnie obcy

zobaczyłam kolor piór
już nie były białe...

autor

Ironia

Napisany: 2005-07-18 Dodano: 2005-07-19 00:06:45

Ten wiersz przeczytano 440 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie