Indygo

Prezydenckich skarpet rządki, świeżo prane, krochmalone
jak mąż jeden stoją, sapią, drą nosami nieba rysy
co tak dumni, tacy wielcy, pora zgody nie wydawać
my jak glony są w bajorze, ferment szura w brzeg od brzegu
wespół z gadającym szkiełkiem, sieć się pląta, roztarguje

nie dam zgody na papierze, kreda kruszy się pod palcem
tablic przecież nie zapiszę, szkół już dawno oddźwia skrzypią
zagmatwane te enigmy jak karaluch, przetrwa wszystko
wiedza czysta, ledwo dyszy, broczy biedna nad kartuszką
w krwi topieni wojownicy z cyfrowymi prą klingami

nie jest nigdzie zaznaczone, żeby walka wprost huczała
tyle sił w metafor sprycie, można mówić pod progami
tam się wszechświat kończy kotku, gdzie masz rzęsy, nosek, brodę
i zaczyna wszystko także jak exodus ma znaczenie
ledwo płatek z chmurnych liców, spada w białej tej krainie

czerwień spływa kanałami, górne drogi, rezerwowe
tętno czynnik ma spadkowy, hektolitry kawy w szczycie
amplituda jak dżdżownica, wije, zgryza i nawozi
gdyby uszy nie poznały, co to herce, bass i werbel
byłbym dawno jej przystankiem, między grudką a korzonkiem

lubię w gwiazdach szukać pytań, odpowiedzi takie proste
po co, czemu i dlaczego, przemilcz, lepiej przecież wyjdziesz
czy niewiedza jest zbawienna, kiedy przyjdzie koniec czasów
stop, bo pora ryczeć, płynąć kraulem w łzawym kutrze
jak byt boski na mieliźnie, negocjacje płoną w piecu

kiedy przyjdzie się spowiadać, kaszel urwie melancholie

autor

K4K_AFK

Napisany: 2011-03-28 Dodano: 2011-03-28 21:06:55

Ten wiersz przeczytano 923 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Polityka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie