O inspiracjach inaczej trochę

jedno tylko drzewo
wyrosło na samotnej polanie,
nie mając wpływu na swój kształt czy miejsce
( powszechnie wiadomo, że w grupie weselej ),
czy patos własnego istnienia

jeden tylko zachód Słońca,
cykliczny jak narzekania na "inną" polonistkę,
milionem świecidełek bombardował oczy

jeden tylko człowiek:
w gromadzie samotny,
w samotności smutny,
w smutku zakochany,
w miłości przeciętny,
menda jakich mało

i już
kiełkuje, wzrasta, pączkuje, przekwita i więdnie
grafomańska podnieta.

autor

siela

Dodano: 2007-06-15 21:07:13

Ten wiersz przeczytano 370 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie