Intymna samotność

Ciekawe jak Wy to rozumiecie?

Romeo odszedł nie chcąc żyć bez niej,
Wśród wiernych przyjaciół swojej krainy,
Interpretował swój stan Juli brakiem,
Pytał-czy można żyć mi, bez niej?

Ta piękna historia, odległa jest przecie,
Czy można żyć tutaj beż ludzi oddechu,
Dzisiejszy stan rzeczy odległy w istocie,
Czy można śmiać się.. samemu?

„Intymnie” niedołężny, to obiekt rozważań
Dwa-jeden na karku, bez chwili życzliwej….
Dom- nie o nim tu stoi!
To Świat mnie zniewolił.

Jeszcze wczoraj, ucieczka w głąb duszy,
Dzisiaj już wiem, wyznaczyłem sobie głupotą,
Była mi słodkim schronieniem przed sobą,
Teraz to gorzki kielich cykuty .

Nie wolno zerwać kontaktu ze wszystkim,
Choć wewnątrz.. nie, nie smutno po prostu jest pusto,
Samemu nie wstaniesz, nigdy prawdziwie,
Oddalisz się bardziej, nie wiedząc gdzie? Po co?

autor

odmieniony

Napisany: 2009-04-09 Dodano: 2009-04-09 09:51:46

Ten wiersz przeczytano 570 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie