Inwokacja z przymrużeniem oka

Kobieto, ostojo Ty moja
Ty jesteś jak wino
I choć czasem się boję
Dla ciebie bym zginął...
Dziś piękność tak opisać pragnę
Na facebooka stronach,
Nie przesadzę, nie nagnę
Bo chcę ciebie w ramionach...

Panno moja co chronisz mnie od zguby
I stoisz na balkonie
Pragnę być Twoim lubym
I serce mi płonie.
Ty, co wróciłaś do mnie cudem
Od matki swojej po moich libacjach
Wyglądasz jakoś tak chudo....
Zapraszam cię na kolację.

Dziś do świątyni twojej pragnę się dostać
Rozwijam już swoje żagle
I wszystko zrobię, by tobie sprostać,
Kupiłem nawet wiagrę...
A uwierz mi moja urocza,
Że nie omieszkam jej użyć
By legnąć przy twoim kroczu
I męskość moją zanurzyć...

Tak bardzo pragnę powrócić
Na twoje łono,
Że mógłbym się z mostu rzucić
Albo twojego balkonu...
Tak tęsknię do tego wzgórka,
Do tych kęp i tych kędziorów,
Że pragnę mieć z tobą córkę
Albo nawet trójkę bachorów,

Niech rozrabiają, niech będą nieznośne
Nie będzie mi to przeszkadzać
myśli o Tobie sprośne,
Nawet we śnie chcę ci dogadzać
Tęsknię do nóg twoich
Szeroko tak rozłożonych
Bez przerwy już męskość stoi
I w jurność się zbroję
Wróć do mnie, stęskniłem
Opuść progi domu teściowej
W tobie się zadurzyłem
I nie chcę kobity nowej.

autor

Rekin70

Napisany: 2020-12-12 Dodano: 2020-12-12 20:05:32

Ten wiersz przeczytano 1272 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Parodia Klimat Wesoły Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie