Iść ciągle do przodu, pod wiatr

Przemilczane słowa
wybuchają jak uśpione wulkany.
Z energią i precyzją
godną największego wojownika,
ranią.

Jak odłamki,
przenikają duszę i rozrywają na strzępy.
Tak płynie noc w kolejny dzień,
milczeniem w źrenicach wyszyta.
Kartki kalendarza na podłodze
splatają gruby dywan.
A ten czas, a ten czas zły
nie mija.

I tylko gdzieś tam w podświadomości,
zakodowany kurs na Szczęście.
Przez ocean niespokojności,
przez wojny i bitwy krwawe,
wierny swoim ideałom,
dotrzeć do bram raju wreszcie.

autor

zoe

Napisany: 2013-07-08 Dodano: 2013-07-08 15:33:22

Ten wiersz przeczytano 765 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie