Iść z nocy na dzień

Noc rozlewa się po polach i łąkach. rośnie księżyc ostry i zimny
ponad wysokimi nagimi bukami na skraju lasu,
gdzie sowy i latarnie są władcami.

Błyskają małe grupy odległych gwiazd,
jakby opowiadały mi coś ważnego.
W lodowato zimnym i ciemnym szelestu czasie,
tęsknota za tobą wypełnia moje piersi.

Cisza jest hałaśliwa, jak mrożone tango.
Wszystko zamknięte w zamkniętym.
Każdy spotyka się bezpiecznie z uśmiechami na ekranach,w nieobecnej
rzeczywistości.

Życie narzuciło maskę, aby widać było śmierć.
Ukrywamy się w bezpiecznych ograniczeniach,
nikt nie odważy się już żyć prawdziwym życiem, widać wieczną surowość egzystencji.

Życie daje nam miłość i marzenia,
przychodzi z radością i oszustwem, światłem i pożądaniem.
Nikt nie odważy się już żyć prawdą życia.
Za wszystkimi ekranami są tęsknoty i tylko tęsknoty.

Kto postawi pierwsze kroki w nadziei(?)
Wydepcze ścieżki, którymi może podążać druga strona,
spotykając piękną kolorową symfonię świtu,odkryje na nowo wieczną ponadczasowosć.

autor

Mirabella

Napisany: 2021-01-18 Dodano: 2021-01-18 12:26:04

Ten wiersz przeczytano 517 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie