Iskry
"Z duszy utrapionej wydobywam słowa,
Z umysłu wyczerpanego wydobywam iskry,
Których to istnienia nie byłam świadoma
Lecz teraz w głowie płoną - a zowią się
myśli…
I właśnie dziś do boju wypędzam je z głowy
Jak na arenę walki z duszy chęcia wielką
Ażeby stworzyc w bólu i konaniu nowy
Utwór, który zwiążę ściśle z serca męką…
I chcę nadal tworzyć, ciszy nie ustapię,
Miejsca, które przecież i tak pustką
wionie,
Miejsca w duszy mojej, w której ciagle
topię,
Pokłady marzeń moich - ze strachu
skłębione…"
Komentarze (12)
Krzemanka bardzo Ci dziękuję za wskazówki ;)
Pieknie i bardzo zachecajoco do wiecej
Piękny i głęboki przekaz twoich myśli.
Podziwiam i gratuluję.
Pozdrawiam mile :)
Wiersz Twój Autorko podoba mi się, ma to w sobie coś.
Bardzo ładny wiersz.Pozdrawiam:)
czuć te iskrę w wierszu ;) bojowość, nieustępliwość
myśli
Ładnie :)
Ładnie o potrzebie wyrażenia siebie.
Myślę, że wiersz zyskałby, gdyby zrobić z niego
dwunastozgłoskowiec, ze średniówką po sześciu.
W pierwszej strofie wystarczyłoby skorygować drugi
wers np
"Z mózgu strudzonego wydobywam iskry" i pozbyć się
"Lecz" z czwartego wersu.
Drugą strofę czytam sobie bez "I", "Jak" i z "Aby"
zamiast "Ażeby".
A w trzeciej strofie tylko ostatni wers ma trzynaście,
zamiast dwunastu sylab. Wiadomo, że to sugestie
czytelniczki a nie eksperta i autorka może zrobić z
nimi co zechce. Miłego wieczoru.
Ładnie i refleksyjnie ujęte. Miło było przeczytać:)
Pozdrawiam:)
wiersz piękny
a marzeniom życzę by wyfrunęły jak wolne ptaki
Niezwykly wiersz pozdrawiam
Przepiękny wiersz Finetto :) Miłego dnia