Istnieje
Zmęczony obojętnością
wyruszył przed siebie
szlakiem nieznanym
bez przyszłości i teraźniejszości
Promienie słońca okryciem
noc wytchnieniem
ukojeniem utrata pamięci
po wypadku przed latem
Zagubiony wśród tłumów
nierozpoznawalny
wędruje samotny zaginiony
przez nikogo nie poszukiwany
Łódź 23.08.2012 Mirosław Pęciak
autor
miniek183
Dodano: 2012-08-28 05:23:52
Ten wiersz przeczytano 637 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
A może utrata pamięci jest dla niego wybawieniem:)
Pozdrawiam+++
dziękuję kosmicznie
Miniek najszybciej działa, gdy wprowadzisz korektę,a
potem klikniesz na "głosuj na ten wiersz" - jest
automatycznie:))
"Nierozpznawalny" Dlaczego nie działa edycja?
Obojętność jest największą torturą dla człowieka.Może
utrata pamięci trochę zmniejsza ból.Aż skóra
cierpnie,kiedy wyobrażam sobie, że tylko przyroda
bierze pod opiekę samotność.Pozdrawiam
serdecznie.Pięknie oddano dramat życia
Obojętność jest największą torturą dla człowieka.Może
utrata pamięci trochę zmniejsza ból.Aż skóra
cierpnie,kiedy wyobrażam sobie, że tylko przyroda
bierze pod opiekę samotność.Pozdrawiam
serdecznie.Pięknie oddano dramat życia
Obojętność jest największą torturą dla człowieka.Może
utrata pamięci trochę zmniejsza ból.Aż skóra
cierpnie,kiedy wyobrażam sobie, że tylko przyroda
bierze pod opiekę samotność.Pozdrawiam
serdecznie.Pięknie oddano dramat życia