Izolacja

Przeszłość pełna jasności,
słoneczny promień,
uśmiech, ciepło, miłość,
i nagle koniec,
szorstki, nagły koniec.

Później już tylko szare chmury,
zimny deszcz,
jesień w duszy,
czerstwy chleb,
i nagle samotność,
okropna, stała samotność.

Teraz już tylko łzy,
deszcz stał się niepotrzebny,
ból, strach, wstrzymany oddech,
i nagle cisza,
straszna, ogłuszająca cisza.

Rozmowy ze sobą samą,
świeczka, butelka wina,
rozgoryczenie, zatracenie, upadek,
i nagle ciemność,
tępa, nijaka ciemność.

Pomnik na cmentarzu, szary, brzydki,
nikogo nic nie obchodzi,
świeczka zgasła, dobranoc.

Ociężałym krokiem
przebijam się do nieba,
a tam drzwi zamknięte,
wyważyć je będzie trzeba.

autor

LenaLaut

Napisany: 1995-03-17 Dodano: 2006-12-20 07:57:56

Ten wiersz przeczytano 1213 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie