Ja nie mam nic już do stracenia

Mogę odebrać sobie życie,
Albo, co gorzej zachorować.
Tak pragnę być na samym szczycie,
Niźli w nizinach się dołować.

Bo jestem taki doskonały,
Taki ideał w sile twórczej.
Wzrost swój posiadam może mały,
Ale to zdanie już wybiórcze.

Będę się wieszał na gałęzi,
Albo postrzelę ślepakami.
Honor utrzymać na uwięzi,
Nie łatwo będzie między nami.

Ja jestem przecież taki wiotki,
Taki słodziutki niczym miód.
Mnie omijają wszelkie plotki,
Jak mogą zniszczyć istny cud.

Utopię może się w jeziorze,
Chłód wody nie był mi przeszkodą.
Poczuję się przez chwilkę gorzej,
Ale jak walczyć z taką szkodą.

O sobie mam najlepsze zdanie,
Lepsze już piszą w dokumentach.
Nic złego chyba się nie stanie,
Jak powiem żem osoba święta.

A próby samo wyniszczenia,
To taka marketingu treść.
Ja nie mam nic już do stracenie,
Dlatego bzdury lubię pleść.

autor

Grand

Dodano: 2012-08-20 07:46:50

Ten wiersz przeczytano 999 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie