O ja nikczemny

I już Cię nie ma przy moim boku,
Wspominam razem spędzony czas.
Idę ulicą w przeogromnym tłoku
I wiem, że nie będzie już więcej „nas”.

Wspominam i święta i dni powszednie,
Chwile spędzone i latem i wiosną…
Twarz moja smutna, choć w słońcu - to blednie
A moje nogi prosto mnie niosą.

Zaniosą mnie z żalu na cmentarz
Podmiejski albo wojskowy.
Wypowiem krótki komentarz
I położę się w grób marmurowy.

Powstanę po trzech dniach z zaświatów,
To będzie ma duma i chluba,
Dobiorę sobie dwóch katów
I pójdę Cię sądzić, ma luba.

Znajdę Cię choćby w Omanie,
Ty dzi*ko, co łamiesz mi serce.
I sprawię Ci długie konanie,
I stopy, i dłonie przewiercę.

I będziesz miała „stygmaty”,
I nikt Ci ich nie zaszyje,
I nie uciekniesz do taty,
Bo jego wprzódy zabiję.

Odetnę mu nogę i ucha.
„Jak krwawi, ku**a, a niech mnie…”
I Twoją matkę niech ru*ha
Tak długo, aż z głodu zdechnie.

A może chcesz to zobaczyć,
Jak starzy w pół drogi są w niebie,
By mogli Ci jeszcze wybaczyć,
Bo to jest, ku**a, przez Ciebie.

A kiedy skończę z Twym ojcem,
Twą matką i całą rodziną,
Przyduszę Ci twarz młotka końcem
Czym sprawię, że myśli Twe zginą.

A kiedy utracisz świadomość
Odkryję przed Tobą swe karty.
I powiem Ci tę wiadomość:
„Kochanie, to wszystko są żarty.”

Zostawię Cię taką krwawiącą
I wrócę do siebie na cmentarz.
I krwią Twą z mej ręki kapiącą
Zapiszę taki komentarz:

„Żyłem nikczemnie, to fakty,
Zabiłem lubą, to też,
Ale niech dzisiaj dwa takty
Zaśpiewa dla mnie ten wesz.

Wesz, który siedzi na grobie
I patrzy na zachód słońca,
Którego wielkiej żałobie
Jeszcze nie widać końca.

Wesz płacze za tym człowiekiem,
Co tutaj jest pochowany.
Co pod tym z marmuru wiekiem
Złożył swe życie i plany.”

Dlaczego wesz po mnie płacze?
Dlaczego jego wybrałem?
Bo przez me życie tułacze
Nikogo więcej nie poznałem.

autor

Gęsik

Dodano: 2006-09-17 22:34:52

Ten wiersz przeczytano 452 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie