Ja pamiętam

dla mojego dziadzi Tadeusza.

Pamiętasz! Ja pamiętam
wszystkie dni
kiedy stałeś na progu
i z uśmiechem witałeś wnuków swych.
nie zawsze dobrych
czasem niesfornych
zbyt ciekawskich.
Nigdy nie byłeś na nich zły.
Te nasze wspólne przygody
pamiętasz.
ja pamiętam łąki pełne zbóż,
tak to żniwa już
Siwek ciągnie z nami wóz
jedziemy po słomę
bizon zjechał z pola już
Słyszysz to kogut budzi nas,
Nie, wstajesz cicho by nie obudzić nas
to wykopek przyszedł czas.
babcia szykuje śniadanie dla nas
nie dziadziuś już wstał
zawsze starałam towarzyszyć CI.
Ale CZAS NIUBŁAGALMIE leci.
ja pojechałam w świat
w sercu miałam Cię cały czas
i piękny wspomnień czar
wierzyłam że zawsze będziesz przymnie
ale ja wiem że duchem będziesz!

autor

agattka

Napisany: 2004-05-25 Dodano: 2010-01-26 21:38:21

Ten wiersz przeczytano 667 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Monolog Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie