Ja Prometeusz

Niech się dobędzie z tchawic mego świata
Okrzyk cierpienia rzucanego ptakom

I niech nadlecą zapalczywe sępy
Rozszarpać ciało swego pana w strzępy
Uświęcające czarny mórg tej ziemi
Obeszłej procesją moich własnych cieni

Oto stąpają w ciszy za sztandarem
W rozwianych sukniach owej skały skrajem
Która mi służy majestatem śmierci
W godzinie otwarcia ostatniej pieczęci

autor

P.G.W.S...

Dodano: 2007-03-21 12:16:31

Ten wiersz przeczytano 774 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Jedzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie