Ja i ty

wieczorami skąpani w ciszy
stąpamy wąskimi ścieżkami
podświadomości
błądząc wokół
ciał

wąskimi ścieżkami samotności
boimy się zejść na manowce uczuć

wybuchających
jak burza, w zachodzie słońca

pastelami malowana na twarzach,
mojej i twojej


stąpamy tak delikatnie, żeby
nie zbudzić
rzeczywistości
leżymy zapatrzeni w sufity swoich uczuć ,
bezdennych


tak cicho
niewinnie
boimy się otworzyć oczy
bo zajrzy słońce
śpiewając pieśń o poranku

autor

Idka

Dodano: 2008-11-12 19:25:56

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie