Ja i Ty to MY
Dla mojej kochanej Marzenki...
Miałem własne życie
Monotonia - to bez sensu
Na różnych drogach
Zostawiałem swe ślady
Trwałem tak w beznadziei
Jednak coś się zmieniło
Ciemne chmury odleciały gdzieś
Myślałem, że to na chwilę
I wrócą, jak zwykle to bywało
Z blasku jasnego, który przenikał mnie
Wydobył się głos...
Kazał mi podąrzać wskazaną ścieżką
Bałem się, że do siebie karze mi iść
Ujrzałem postać, już nie byłem sam
Im bliżej podchodziłem tym mniej
Tym mniej się bałem, strach zniknął
Zobaczyłem dziewczynę o jasnych włosach
A oczy, właśnie te jej oczy
Czułem, że ten wzrok mnie przeszywa
Blask zielonych źrenic
Tak pieknych, przyciągających uwagę
wiedziałem, że już jej nie zapomnę
Uśmiechu, delikatności i wrażliwości
Trwać tak, w uścisku naszych ramion
To było moim marzeniem
Być razem, wszędzie tam gdzie Ona
Jak miała na imię?
Hmm... powiedziała to cicho
Bym mógł sie rozkoszować tylko ja
Jakby wiedziała, że tego potrzebuję
Pytacie czy się uśmiechała?
Tak, napełniała mnie radością
Gdy usmiechała się tylko do mnie
Czułem, jak robi mi się gorąco
A Ona delikatnie muskając mnie ustami
Sprawiała, że zapominałem o wszystkim
Byliśmy sami, ona i ja
Głęboko w sercu prosiłem Boga
Nie zabieraj mi jej tak szybko
Tak szybko, jak mi ją dałeś
Umrę bez niej, nie będzie mnie
Usłyszałem głos potężny lecz miły
Powiedział, że jeśli przeze mnie
Przestanie się uśmiechać, Ona odejdzie
Będę sam...
Jesteśmy ze sobą już miesiąc, a Ona
A Ona nadal się uśmiecha
Z dnia na dzień ładniej, piękniej
Tak bardziej do mnie
Spytacie, co Ona dostaje odemnie?
Moje serce, które małe i zimne
Przy niej nabiera na mocy
Grzeje całe moje ciało
Czyj był ten głos?
To głos Boga, który dostrzegł
Że zasłużyłem na drugą połowę
Dziekuję Ci Boże, że ona i ja
Trwamy i czekamy na miłości
Mały znak...
Mari
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.