Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Ja we Mnie i pustynia

Kim jestem?
Ja – czyli kto?
Ja – czyli nikt
Ja – czyli ktoś.

Jestem, chociaż mnie nie ma,
Mizerne ziarnko na pustyni,
Niszczone, odnawiane, porzucone,
Wywyższone i poniżone.

Zgubiłam siebie w tej pustyni,
Przyjęłam coś nie będące Mną,
Myśląc, że jestem nikim byłam kimś,
Teraz sądząc o wyższości nic nie znaczę.

Ja. To okropne słowo Ja.
Widzę pychę w sobie, która niszczy.
Już nie ma mnie, jest tylko Ja,
Czyli znikłam nie wiem gdzie.

Będąc Mną byłam dal innych,
Jasność serca była we Mnie.
Ja jestem dla siebie mając
Ciemność w sercu, uśmiechu ból.

Jak ziarnko piasku przenoszone
przez wiatr, ciągle zmieniam twarz.
Mnie było ciężko, ale twardo
Trzymałam się właściwego podłoża.

Jestem choć tego nie chcę.
Jestem tym, kim stworzyli mnie.
Jestem kimś, kogo nienawidzę.
Jestem…ale kim!?

Kim jest człowiek?Jest to podstawowe pytanie, które od wieków zadają sobie filozofowie. A kim ty jestes?

autor

Siestra

Dodano: 2006-10-15 15:24:55
Ten wiersz przeczytano 412 razy
Oddanych głosów: 4
Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »