jabłka, węgierki

znów kołnierze przy płaszczach chłodny ranek jesienny
unosi, plac targowy wonią sadów przesiąka
leżą w skrzyniach drewnianych świeże jabłka, węgierki

a w ogrodach i w parkach wciąż ubywa zieleni,
(coś, bez związku zupełnie, powiedziałeś o pąkach,
że wystrzelą) wilgotno - chłodny ranek jesienny

smutkiem skórę przenika, słońce dziś nie zamieni
niepokoju w uśmiechy - dziwnie z deszczem się splątał -
wpada w skrzynie (jak w trumny) między jabłka, węgierki

coraz bardziej krok każdy wbija nas w miękkość ziemi
tyle warstw już zajętych (ona głodna, wciąż głodna)
myśli wronio tną niebo w chłodny ranek jesienny

przecież kiedyś spadniemy - którejś sennej niedzieli
albo w środę (staruszek w stronę skrzynek podąża)
lot skończymy podobnie jak te jabłka, węgierki

w ciasnych domach drewnianych. smakiem chwil ocaleni
w sercach bliskich - pamięcią (zanim będzie bezdomna)
nim zagubi się w sadzie, w chłodny ranek jesienny
gdzie na ziemię wiatr strąca świeże jabłka, węgierki

autor

zorianna

Napisany: 2009-02-08 Dodano: 2009-02-09 10:15:03

Ten wiersz przeczytano 1053 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie