Jad

Nie sączmy jadu w sączki ludzkich uszu,
Co tak podatne na pożywki gorzkie
Przetrawią duszę z najczystszego kruszcu,
Wyrwą im odwagę, zostawiając troskę.

Choć Ci trudno w to uwierzyć, siłę masz,
By pod piekieł żarem życia otrzeć twarz
I przed siebie, bez wachania, prosto iść,
Niezmierzonych trudów mur zdmuchnąć niczym liść.

"Czymże mogę wzruszyć duszę?
Jak mam skazać na katusze?
W końcu ja sam cierpię męki,
Kiedy brak pomocnej ręki".

Lecz gdy znajdziesz powiernika,
Cudzej sprawy męczennika
Łatwo o zamianę ról,
Kiedy jadem jest Twój ból.

autor

Jacek Kosno

Dodano: 2008-09-11 14:56:30

Ten wiersz przeczytano 810 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie