Jagoda

Moja siostra Krystyna jak żyła,
Często u nas bywała do lasu chodziła,
Pewnego razu poszła na jagody,
Nie myślała przeżyć takiej przygody,
Mój koker-spaniel miał mnie za panią,
Ale gdy siostra szła do lasu pognał za nią,
Kiedy Krystyna w lesie go dojrzała,
Z własnego wrażenia oniemiała,
Pies stal jak ciele nawet nie szczekał,
Maleńka sarenka pod jego brzuchem szukała mleka,
Nie wiem gdzie się jej matka podziała,
Skoro zdesperowana ratunku u psa szukała,
Ledwo na cieniutkich cewkach swych stała,
Wystraszona cichutko popiskiwała,
Pies i Krystyna w osłupieniu stali,
Nie mieli wyjścia do mego domy ja zabrali,
Była bardzo wygłodzona też i wystraszona,
Ja karmić z butelki byłam zmuszona,
A że w jagodach biedactwo leżało,
Więc naszą sarenkę Jagoda się nazywało,
W naszym towarzystwie dorastała,
Oczywiście wolność całkowitą miała,
Afro i Jagoda do końca przyjaciółmi byli,
Z jednej miski razem jedli mleko pili,
Sarenka za nim chodziła jak za własną matką,
Przy tym wzbudzali sensacje nie rzadką,
Nawet do mieszkania nam wchodziła,
Na kanapie czasem też się położyła,
Każdego dnia dwa lata nam towarzyszyła,
Ponieważ noc była jej i do lasu chodziła,
Kiedy już dorosła i dojrzała była,
To nam sarnę - kozła przyprowadziła,
Wtedy spodziewała się potomstwa własnego,
Któregoś dnia poszła do lasu i nie wróciła do dziś nie wiem dlaczego. E.K.

autor

emi16

Dodano: 2012-12-09 14:49:52

Ten wiersz przeczytano 833 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie