[ Jak ]

Jak ćma szklistooka
lecę w stronę światła.

Cienie na chmurach z betonu
wcale nie są moje
i to nie Ja o marmurowe powietrze
łamię białe ręce.

Moje myśli puszczają w przestworza
wątłe łódki z niebieskiego papieru,
by w żagiel nadziei zadmuchał
Bóg, co abstrakcyjnie jest wielki.

Jak ćma szklistooka
lecę byle prędzej.

Pod stopami bezmiar
i chaos głuchych nocy,
które w klepsydrze spędzam
wśród piasku tuląc zmysły.

Nad głową ocean sinowłosy
śpiewający psalmy kołyszące.
A w melodii fal już tylko jeden
topielec, bez twarzy i serca.

Jak ćma szklistooka
do ognia wpadam-
błągając o śmierć.

k.cz.

autor

złodziejka marzeń

Dodano: 2008-04-04 10:03:49

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie