Jak?
popr.
Jak mam zważyć duszę
Objąć Wszechświat cały
Trzepotem powieki
Sen zrzucić o świcie
Ostudzić emocję
W filiżance kawy
W nabrzmiałych uczuciach
Rozsądek usłyszeć
Jak samotnym słowem
Cofnąć czas o chwilę
Odzyskać nadzieje
Dawno utracone
Odnaleźć perełkę
Co się w głębiach kryje
Czarne myśli przewlec
Na właściwą stronę
Jak przetrwać cierpienie,
Gdy tchnień braknie w piersi
Wetknąć wiarę w serce
Wyschnięte od złudzeń
Zgłodniałe pragnienia
W marzeniach uwięzić
Wziąć na swoje barki
Grzechy także cudze
Prawda przesłonięta
Poznania woalem
Dla mnie jest zakryta
Nie znam odpowiedzi
Lecz wierzę, że kiedyś
Odpowiedź ustalę
Choć na jedno z pytań,
Które w głowie siedzi.
autor
mroźny
Dodano: 2009-03-29 19:38:39
Ten wiersz przeczytano 580 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Sorry ale ja ci nie powiem, sama nie wiem. :)
dobry wiersz,zawsze mamy wiele pytań,a odpowiedź może
być na nie jedna.pozdrawiam +
dusza odczuje kiedy prawda jest i cudze nieszczęście
zobaczy podpowie sercu aby pragnienia były realne
Dobry wiersz odpowiedź da życie różnymi drogami ale
zawsze do prawdy przywiodą gdy czyste. Pięknie piszesz
Pozdrawiam :)
chciałoby się,aby wszystkie nasze uczucia i rozterki
były jasne i zrozumiałe...lecz byłoby wówczas mało
ciekawie...
Może lepiej nie znać odpowiedzi. Czasem bywa i tak, że
prawda lepiej wygląda gdy jest zakryta.