Jak z bajki

Niestety to tylko wyobraźnia. Zaopatrzeniowcy w niebie uważają, że wyczerpaliśmy swój przydział śniegu.

Lecą grube białe płaty, jakby stado
Białych gęsi, czy łabędzi siało pióra.
Siedzę w domu nad gorącą czekoladą,
Wzrokiem szukam białych ptaków w szarych chmurach.

Jakoś cicho się zrobiło na ulicy,
Białą watą hałas został wygłuszony,
Na skuterze roznosiciel jedzie pizzy,
Jeden człowiek, co uniform ma czerwony.

Puch ogrody i chodniki nam zaścielił,
W oknie piękna, jak z obrazka, biała zima,
Radio skrzeczy, ale trochę dżingelbelli
Bo ten nastrój półbajkowy chce utrzymać.

Już anioły wyfrunęły ponad miasto,
Gdzieś kolędy sobie śpiewa kilku ludzi,
A na skwerku z flaszką w ręku menel zasnął.
Może jutro w lepszym świecie się obudzi.

Nawet Ninka, która czeka na klienta,
Pod latarnią drży i skrzypi kozakami,
Dziś wygląda jak z obrazka jakaś święta,
Lub przynajmniej, jak dziewczynka z zapałkami.

Widzę wielkie sanie z świętym Mikołajem,
Obok niego jest na koźle jakieś dziecię.
Toż to Paweł od sąsiadów! Już poznaję.
Coś mi mówił, że zatrudnił się w markecie...

Idzie wieczór, już ulica tonie w cieniu,
Więc latarnie rozbłyskują światłem złotym.
Ja wciąż siedzę, patrzę w okno w zachwyceniu,
Lecz wyjść z domu wcale nie mam dziś ochoty.

Znów samotna noc mnie czeka. Przyjdź kochana!
Wielkim ogniem to co tli się w sercu zapal.
I będziemy przy kominku pić szampana,
Który skrzy się, jak śnieg świeży w świetle latarń.

autor

jastrz

Napisany: 2019-01-08 Dodano: 2019-01-09 00:04:57

Ten wiersz przeczytano 886 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie