a jak będę umierać - Broniewskiemu
wiem, że pisał za komuny i co z tego, ja się kocham w jego słowach....
A jak będę umierać, to pamiętaj schowaj
mnie
w ziemi polskiej, w tej czarnej, w tej
ubogiej.
Najlepiej przy tej brzozie, co krwią polską
spita,
kołysze się nad rzeką, tą wierną,
pamiętaj!
A jak będę umierać to przykryj mnie
pieśnią,
nie tą złotą, tą niby szlachetną,
przykryj mnie pieśnią rdzawą, pobitą
tą prawdziwie naszą, tą cichą, pamiętaj!
A jak będę umierać i nikt nie zapłacze,
to napisz Polsce, ona łzy wyśle,
ona wie, żem kochał prawdziwie,
żem brał ją piękną, ją brzydką,
żem brał ją gorliwie...
autor
LenaLaut
Dodano: 2007-12-10 00:03:30
Ten wiersz przeczytano 755 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
patriotyczny wiersz, chwyta mnie za serce.
Takie serdeczne i bardzo patriotyczne wyznanie. Ja też
kocham tą naszą pobitą ziemię. Uczmy się ją kochać
wzajemnie.
Zgadzam się z Tobą.Nie ważne kiedy pisał ale jak
pisał, czy ciekawił przekazem. A żył w takich czasach
jakie nastały po jego urodzeniu. Wiem, że zostawił po
sobie piękny ślad. Tylko nadgorliwi publicyści i
arogantcy politycy próbóją nam narzucić nie zawsze
prawdziwe przekonania.
Pozdrawiam, Kazimierz