A JAK BĘDZIESZ ODCHODZIĆ

( zbliża się Święto Zmarłych i mnożą się wspomnienia o bliskich, za którymi boleśnie tęsknimy, bo na tym świecie już ich nie spotkamy )

A jak będziesz odchodzić, to z Tobą świat cały,
Kadry wspomnień, garść żalu i nocne koszmary,
Sprawy ważne, życiowe, dramatyczne gesty,
Gdy płaciłaś za szczęście, nie żądając reszty.

Stosy listów, pamiętnik pisany do kosza,
Wszystko z Tobą wędruje po niebiańskich szosach.
Łóżko, w którym leżałaś w ostatniej malignie,
Jeszcze czuje Twe ciepło – już powoli stygnie.

Twoje dzieci wyrzucą kochane Twe rzeczy:
Talerz dziadka, kubeczek, co usta kaleczył,
Trochę ciuchów niemodnych na pożarcie moli –
Lepiej wszystko usunąć, bo wtedy mniej boli.

Przyjaciel pożałuje, łzę obetrze skrycie,
Wróg pomyśli z radością o Twoim niebycie,
Inni nawet nie wspomną, bo tak jest najzdrowiej,
Świat płacze tylko wtedy, kiedy mrą królowie.

Na cóż teraz się zdały Twe walki, cierpienia
Ksiądz odmówi modlitwę, westchnie od niechcenia,
Przykryją kołdrą z piachu, ucichną lamenty
I będziesz miała wreszcie ... wieczny spokój święty.

autor

KapRysiek

Dodano: 2006-10-29 16:57:51

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie