Jak dzieli szkło

Na wasze nieszczęście
napadły mnie słowa
puste, plugawe, bez sedna.
Ja jestem zbyt głupia
niech ktoś mądrzejszy mi powie
Jak to jest?

Czuję się przy Tobie wybornie,
znam Cię na pamięć jak wiersz mogę Cię recytować!
Tyle czasu razem prześmialiśmy,czasami przelaliśmy
w niepotrzebnych i wartych złota łzach.
Nadzchodzą przypływy, toniemy w emocjach.
Dławią mnie uczucia demonstracyjnie poplątane.
Wszystko na marne - skwitowane "nie warto"
W oczy spojrzeć sobie nie potrafimy.
Jak na łakomstwie przyłapane dzieci
kręcimy się i wstydzimy.

na nic te słowa, nic już nie zmienią...

autor

Oliiwka

Napisany: 2010-02-25 Dodano: 2010-02-25 21:23:46

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie