Jak łatwo

Jakże jest łatwo tłumem ludzi,
Kierować tak, by działać chcieli.
Zawziętość czynów słowem budzić,
Sprawiać, by nawet, oszaleli.

W swej naiwności pójdą wszędzie,
Zrobią co każe ktoś wbrew woli.
Zapomną też, że trwają w błędzie.
Bo to ich samych tak nie boli.

A ten co zmysły im tumani,
Kim jest w tym świecie, cóż on znaczy.
Że go słuchają jak wybrani,
W wierze że grzechy im wybaczy.

Świadomy kłamstwa, prawdzie szydzi,
Urąga słowem, w wir rzucanym.
I krzywdy żadnej on nie widzi,
Tak jest swą władzą opętany.

Sam czyni tyle, co nic prawie,
Bez tłumów ginie w samotności.
Ambicja ciągnie go ku sławie,
Bo złudny daje mit wielkości.

Ma chwile które zwać chce chwałą,
Lecz młyn historii je przemieli.
Bo to co czyni, to za mało,
Byśmy pamiętać go musieli…









,

autor

Grand

Napisany: 2010-08-10 Dodano: 2010-08-11 13:15:38

Ten wiersz przeczytano 739 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie