Jak liść
Jestem jak liść na wietrze,
słaby i niepewny przyszłości.
Los liścia zależy od podmuchu wiatru
mój od woli Ojca Niebieskiego.
Liść poddaje się ufnie woli władcy
i cel swój odnajduje
a ja trwam w marności tego świata,
gdzie cel prawdziwy umyka.
autor
ilona86
Dodano: 2014-08-22 18:38:39
Ten wiersz przeczytano 1177 razy
Oddanych głosów: 34
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (32)
liść jak opadnie zostanie na ziemi a nasza dusza
pofrunie z innymi...pozdrawiam.
kobieto, liściu marny, jak mówi poeta... - zgrabnie
napisane
super prównanie do liścia
bo wiatr kołysze nami w różne strony
pozdrawiam
Refleksja warta zastanowienia. Twoim celem kochana
jest Bóg i życie wieczne.
Pozdrawiam serdecznie.
Przypomniał mi się sonet Morsztyna "Do trupa";->
Pozdrawiam paralelnie;)
sugestywnie i refleksyjnie
pozdrawiam
Ladna refleksja w mini:)
Pozdrawiam:)
Pozdrawiam :))
Dużo wiary posiadasz. Pozdrawiam
ciekawe porównanie ...ładna refleksyjna miniaturka :)
pozdrawiam
Ilonko, nawet najpotężniejsze drzewo, nie zna swojego
przeznaczenia, a co dopiero taki listek.
Życzę Ci, abyś zawsze łagodnie, unosiła się na
wietrze, wiejącym tylko w dobrym kierunku:)
Pozdrawiam serdecznie, mam zachowane liście, które
zbierała moja córcia, gdy była w przedszkolu.
Teraz ma 30 lat, a listki są w dobrej kondycji,
pomiędzy kartkami albumu:):):)
ładne porównanie życia - Pozdrawiam serdecznie :)
Wiersz pełen ufności i wiary. Pozdrawiam.
Oddałam głosik i powinnam napisać komentarz! więc
napiszę:piękna miniaturka:)
Miłego wieczoru:)
fajna miniaturka:) pozdro:)