Jak lód
pękają oczy.
Cały płyn wypływa w czasie,
który przyniósł klarowność. Wskrzesił,
ujawniając słabości.
Znam swoje grzechy. Lecz teraz czas
na życzenia , to tylko słowa przecież, mogą
zostać
wydalone, zamazując poranny oddech.
A los tonie i tak w moich błędach.
autor
Mirabella
Dodano: 2017-11-25 15:45:11
Ten wiersz przeczytano 765 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Witaj. Ciekawie o przejzeniu na oczy, ale jak sama
peelka mowi /A los tonie i tak w moich błędach./
Bardzo podoba mi sie wiersz. Moc serdecznosci
Mirabellko:)
piękny wiersz pozdrawiam
każdy popełnia błędy to sól życia przytulam pozdrawiam