jak los...
szumi, przelewa się nasz los
utartą drogą pochodzenia
kamienne czasem bywa dno
słońce go czarem rozpromienia
bywa jak iskra, blask w niej lśni
i słychać jak łaskocze ciepło
albo gdy wkracza w smutku mrok
płynąć zaczyna nurt statecznie
zawsze do przodu jednak gna
rodząc emocje i westchnienia
kropelek wiele ma ze snu
by pozwoliły mieć marzenia
autor
Maryla
Dodano: 2008-10-20 22:58:03
Ten wiersz przeczytano 608 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Wiersz podobal mi się, treściwy, nieźle zrymowany,
tylko rytm faluje.
Marzenia zapisują się na trwałe i są motorem
życia.....