Jak nazwać to co niewidoczne

Mnie się to piękno parę razy zdarzyło

Niespotykane u wielu z nas ,,DZIWO"

To lube „dziwo” nie wiadomo skąd przychodzi
wolno z opłotków się wynurza, czasem błyskawica
Najczęściej delikatną mgłą po łące się rozchodzi
swym majestatem tuli i obejmuje człowieka

To „dziwo” delikatna chmurką odrywa się od nieba
dotyka i oznajmia pięknym nazywana ,,miłością"
Dotykamy nicości i nic więcej nie potrzeba
najpiękniej gdy dotykana ciepłą wzajemnością

To piękne „dziwo” wszystko inne ci zabiera
wprowadza w meandry, nie idzie się prostą drogą
Inne jest serce, jego bicie odczuwasz dopiero teraz
boisz się to „dziwo” zgubić, dotykany obawą i trwogą

Zapragnij by to „dziwo” trwało, by nie było krótkie
proś los by nie nafruwały ciemne smutki i cienie
Zatrzymaj „dziwo” w sercu, pomieści choć malutkie
trwaj z nim jak opoka, nie licz na przeznaczenie

Autor: slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2018-02-14 Dodano: 2018-02-14 04:12:24

Ten wiersz przeczytano 406 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie