Jak niechciane ptaki

...piękne te wiersze...pozdrawiam

Zyka :)))
Dobranoc.

Całe piękno Twojej poezji. Pozdrawiam
:-)))))))))))))))))))))))))))))

Lęgną się, lęgną, Kropelko.
Później do Ciebie zajrzę :)

Też bym tak chciała...ale u mnie nie chcą się
legnąć.Ślicznie jak zwykle zresztą;)

Promyku, miło Cię widzieć :)

Witaj Zosiaczku.
Z przyjemnością przeczytałam , zachwycona metaforą.
Pozdrawiam serdecznie.:)

Ateno, tulę :)
Mariat, rzeczywiście szewski... :))
Niezgodna :)
Fatamorgabo, dziękuję :)

I cudownie, że się lęgną.
Pozdrawiam serdecznie :)

Zosiaczku - jedna z moich ulubionych autorek, dzisiaj
mam jakby szewski poniedziałek, co rusz coś mi nie
pasuje. I o dziwo - tu też; po paru czytaniach
stwierdziłam, że nie mogę Ci o tym nie powiedzieć. Ja
tak bym tę treść zapisała.
----------
Gdy deszcz zapada wszystkie okna,
w kałużach topią się już liście,
i kiedy idzie zima sroga, to ty rozcieplasz mnie, gdy
skrzy się...

Na trawie rosa, a słońce w pełni rozlewa światło w
tłustych drzewach.
I kiedy niebo się nie mieni -
milion srebrników w chmurach ziewa.

W zwyczajne środy, przez niedziele,
i kiedy dzieci najsenniejsze,
a noc w ogrodzie mak zasieje -

wtedy się lęgną moje wiersze.
================

:)***

Anula, dobry żart :))

o joj ... lirycznie i optymistycznie leciutko
zwiewnie... cudownie

Zosiu, po przeczytaniu jaki jestem mały, wtuliłem się
w kącik i czytam po raz wtóry.

Pozdrawiam Zosiu, miłego dnia.

Loka, Czarek, Karl, Wanda,
miło, że zajrzeliście :)
Waldi, z przyjemnością :)