jak perła
zagubieni w gąszczach pytyjskich
problemów
z bagażem doświadczeń wczorajszego dnia
nie pytając losu za co ani czemu
próbują odnaleźć ten właściwy ślad
samotni wśród tłumu nieszczerych
uśmiechów
ze strachem o jutro tworzą kruche dziś
zbyt słabi by tamę postawić każdemu
kto potencją łokci kruszy każde drzwi
wychowani w prawdzie z sercem pełnym
zasad
idą omijając labirynty kłamstw
zacności nie zmoże żadna szara masa
prawość jak ta perła w biżuterii z dna
autor
magda*
Dodano: 2016-08-25 11:23:06
Ten wiersz przeczytano 1600 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Pięknie.......Pozdrawiam serdecznie:)
Racja i perła, perła piękna. Super się czyta, jak
zawsze
to prawda:):)
Takie wiersze można czytać i czytać.
Bardzo podoba.
oby każdy miał taka perłę- czystą duszę, alicznie
Magdziu:)
Perła czy na dole pudełeczka czy na wierzchu - perłą
była, jest i będzie:)
Rytmicznie i z odrobiną patosu o uczciwości. Msz ten
wers
"kto potencją łokci kruszy każde drzwi" brzmi dziwnie,
a może tylko mi wydaje się, że "potencja" to ne to
samo co "potencjał"?
Miłego dnia.
Ładnie, z dobrym przesłaniem i porównaniem do perły:)
Pięknie wiersz , perłowych ludzi tak mało jest ..
Pozdrawiam :))
o - włączył mi się amerykański. Miało być słowa.
Pytyjski- synonim søowa trudny
To samo co Zosiakowi i mnie przyszło na myśl.
Poza tym świetne przesłanien i dopracowana, jak zawsze
forma, Madziu.
Pozdrawiam :)
Bardzo dobry wiersz!Miłego:)
miało być / pytyjskie, oczywiście :)
wiersz jest pełen ideałów dziś brakuje ich w tym kraju