Jak płomień
Czasami myślę,że od Niego,
podarowana bez okazji.
A może siła niepojęta,
gest - taki samozachowawczy.
Życie porani ostrym cierniem,
wysmaga,zerwie wszystkie mosty.
Wciąż idę. Zawsze mocno wierzę
- co nie zabije to umocni.
Za oknem jesień radość topi,
a ja uśmiecham się - pomimo.
Pogoda ducha jest jak płomień,
dodaje siły z każdą chwilą.
autor
magda*
Dodano: 2016-10-08 16:41:44
Ten wiersz przeczytano 749 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
Brawo za pogodę ducha. Zarażaj nią wszystkich dookoła.
Pozdrawiam :-)
Aż chce się żyć.
Zdaje się,że z pogodą ducha to trzeba się urodzić.Ja
miałem takie właśnie szczęście(i moja pani też).
Pozdrawiam Magdo.
I masz ową pogodę ducha Magdo
w wierszach i pewnie także
na co dzień.
Miłego wieczoru:}
masz rację pomimo wszystko pogoda ducha jest
najważniejsza :-)
pozdrawiam