Jak porzucony kamień

Wypaliło się moje serce
Wypaliła się ma dusza
żyję ciągle w rozterce
Nic się we mnie nie rusza

Chodzę, jem i śpię
Nie wiem nawet po co
Czy to ma jakiś sens
że lubię chodzić boso

Odczuwam tępy ból
Pod czaszki mej powłoką
I uczę się mych ról
By zagrać je na nowo

Wyparowała ze mnie radość
Nie cieszy mnie żaden ktoś
Jestem jak porzucony kamień
Wśród skał bedących tu codzień

... jeden z moich starszych wierszy ... w życiu różnie bywa ... i chociaż jestem optymistką i uważam, że życie jest piękne... to zdarzają się dni, w których powstają takie wiersze ... najważniejsze, że nasze słabości nas wzmacniają i nie powalają ...

autor

Artystka28

Napisany: 2006-10-11 Dodano: 2007-02-26 12:17:29

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie