jak powinieneś mnie całować...

Jeden dzień angielskiej miłości... Zimny, deszczowy... Na ulicy nikogo nie ma... A ty wmawiasz mi swoją miłość...

Nie całuj mnie, jak dziecko, na dobranoc...
Bo przecież nie odchodzisz nigdzie...
Sypiasz ze mną.

Nie całuj mnie jak święty obrazek... ocierając wargami, i myśląc że ktoś już TO całował... przecież ja nie jestem obrazem ani świętością...
a ty miałeś tylko mnie kochać.

Nie całuj jak Judasz Jezusa... Bo ani ty Judaszem i ani ja Jezusem.

Nie przytulaj, tak jakbyś wyjeżdżał na wojnę... Bo nie wyjeżdżasz... a świat też jutro się nie kończy...

Nie przytulaj jak pluszowego misia... Ja jestem twą kochanką, nie misiem którego wyrzucając pełen nienawiści nie będziesz w stanie usłyszeć jego łkania.

Nie przytulaj zwyczajnie, tylko aby przytulić... bo czyż ja cię lubię... Czy ty miłością mą jesteś? ...

Nie dotykaj jakbyś psa głaskał.

Nie dotykaj, jakbyś ciało dotknięciem swym zabić chciał moje...

Całuj mnie zawsze radośnie.
Abym choć w radość mogła uwierzyć...

Przytulaj mnie zawsze serdecznie... Gdy mnie kochasz najnormalniej... Abym i czuła twa miłosc...

Dotykaj mnie tak jak motyla, którego chcesz tylko pogłaskać...

... a ja głupia wierzę

autor

Latająca z wiatrem

Napisany: 2007-01-25 Dodano: 2007-01-27 02:27:04

Ten wiersz przeczytano 805 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Nieregularny Klimat Rozmarzony Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie