Jak przydrożny dąb...

Dlaczego życie moje jest jak przydrożny dąb...

Stoję mocno na ziemi, lecz moje konary w chmurach są...

Ja szukam śpiewu ptaków, do ciepłego wiatru tulę się...

Płacz to żywiczne łkanie jest...

W sieci pajęczej wspomnienia ukryłam...

Ja dręczę się, upadam na dno dziupli w jej wnętrzu chowam się...

Tam jest mi dobrze, tam wiem że jestem bezpieczna...

W cieniu słonecznego dnia, bluszczem opętana w marzenia skryłam się...

autor

(OLA)

Napisany: 2005-05-24 Dodano: 2005-05-24 00:12:47

Ten wiersz przeczytano 550 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie