Jak rozbite szkło

Widzę Wasze twarze,ręce,
słyszę dźwięk głosu,
który na zawsze pozostanie
nagrany na splotach mojej wyobraźni.
Szukam śladów,zapachów,
pamiątek z tamtych lat.
Gdzie jesteście Rodzice,
moje Babcie,gdzie szukać Was?
O d e j ś ć-tak było wygodniej.
Pozostawić za sobą
trudy życia,choroby,ból.
A ja?
Piekące łzy żalu spływają
na splecione dłonie.
Zostawiliście mnie samotna
jak rozbite szkło.

autor

gabrysia1936

Dodano: 2009-03-01 18:51:49

Ten wiersz przeczytano 736 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie