Jak to możliwe?
Podejdź szybko!– krzyknęła. – Spójrz w
lustro przed nami!
Jak to możliwe...widzisz? Forsycja
zakwitła.
Przecież wiem, że w ogrodzie wiatr gałęzie
łamie.
Nie ma ani jednego zielonego liścia.
Zobacz, ile krokusów fioletem się
śmieje.
Jakby z gościem niezwykłym miały się wnet
witać.
Dlaczego – powiedz proszę, tak naprawdę nie
jest?
Tylko trawy wyschnięte i sople na
rynnach.
Zaraz czar ten zrozumiesz – odparł jej. –
Posłuchaj.
Nikt nieznany nie przyjdzie. Patrz, kto
przy mnie stoi.
Komu szepnę za chwilę kilka słów do
ucha.
Kto usłyszy zaklęcie rzucone przy
skroni.
Zimą, latem, jesienią - w dzień i porą
mroczną,
nawet jeśli nie wierzysz, jesteś moją
wiosną.
Piotr Kupidura
autor
Pettrus
Dodano: 2019-04-06 14:29:03
Ten wiersz przeczytano 1387 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Kiedy wiosna kwitnie wszędzie w sercach robi się
przyjemnie :)+
pozdrawiam
W inne klimaty zawitałeś Piotrze, mniej kameralne —
życzę Ci, byś znalazł tu sobie miejsce, dokładnie
takie, w którego poszukiwanie tutaj Ciebie przywiodło.
Wiersz znam i komentowałam w innym miejscu.
Dopracowany stylistycznie i pominąwszy brak jednego
przecinka i błędnie użytego dywizu w miejsce pauzy jak
zwykle zwiewnym i lekkim piórem napisany. Pozdrawiam.
Urzekajaco.
Pozdrawiam:)
Pięknie i romantycznie, z Miłością, a to jest
najważniejsze.
z dużym smakiem :)
Wiersz rozbudza wyobraźnie i skłania do refleksji nad
istotą miłości.
Pozdrawiam.
Marek
Urzekające wyznanie!
Pozdrawiam :)
Pięknie rozpisany dialog z "wiosną"/ "Wiosną" :)
No... super wiersz.
Szersze komentarze dopisali i dopisza bardziej
doswiadczeni Bejowcy.
Z duzym uznaniem :)
Bezpiecznie w Twoich ramionach. :)
Chciałbym każdemu z osoba podziękować za miłe słowa,
ale trudno tutaj o taką opcję. Dzisiaj taki piękny
dzień, tyle wierszy ciepłych o wiośnie, dlatego i ten
prawie dokładnie sprzed roku wstawiłem. Pozdrawiam
wszystkich i do Waszych wierszy zajrzę, by komentarz
zostawić.
Prze-cudnie!
Łał. Po prostu piękny wiersz.
No może w piętnastej linijce jest jedna sylaba za
mało, a lustro ma skazę w lewym dolnym rogu...:)
O!Jaka piękna deklaracja!!
A jak odwrócimy jeszcze bardziej sytuację, to
napisałeś bardzo ładny wiersz. Pozdrawiam.