Jak trudno być poetą...

Poeta
napisał raz wiersz, nawet nie poemat
na romantyczny temat
blasków i cieni miłości
z przecinkami i spacjami
pełen rymów o delikatności
uczuć, sercu i samotnej duszy
przedzielony zwrotkami
myśląc, że ktoś się może wzruszy

komentarze były niemal jednakowe:
sic!
rymy przypominają Częstochowę
oklepane
słowa niewyszukane
ale nudne!

Napisał zatem o miłości
ale z oddechem współczesności
rymy wyrzucił
zwrotki skrócił
tylko drewniane serce krwawiło
na kamieniu
a cały wiersz tonął w jakimś cieniu
i zdechła ryba bez ości
klimaty jak z horroru
bez poczucia humoru
w dodatku sensu w tym nie było

komentarze były znów jednakie:
(znowu bolesne)
to ma być współczesne...
to bzdury byle jakie
kompletnie nieudane
to mogłoby być ale takie…
za trudne!

Napisał raz jeszcze o miłości
ale tak:

;-) ;-)
**
*******

… ?? @@@@@
?”
[[## %$ }}
………………………………………………….
i jeszcze jakiś znak

Komentarz był jeden ale:

jakie w uczuciach gorące
nowatorskie i wartościowe
wspaniałe
godne nowej epoki
niebanalne
pisz pan dalej

Poeta złapał się za głowę
te znaki są genialne?
tak stawiane
wciąż niezmiennie
to ma być poziom wysoki?

przecież takich wierszy
pisać mogę dziennie
setki
jeśli
nie tysiące

autor

Maciek.J

Napisany: 2015-10-09 Dodano: 2015-10-09 08:30:04

Ten wiersz przeczytano 1428 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Groteska Klimat Refleksyjny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie