Jak trudno pożegnać się...
Los płata nam takie figle
abyśmy , zapamiętali
że, nie każdego dnia świeci słońe....
Jak trudno i ciężko
jest pogodzić się z losem ,
gdy Ktoś kto był przy nas i prowadził za
rękę.
gdy , myślałaś ,że nic lepszego Cię nie
spotka,
Ona była zawsze przy Tobie.
Ocierała Twoje łzy, pocieszała.
Była nadzieją i iskierką choć odłegła,
ale zawsze świeciła .
Pomagała Ci kiedy,
Twój świat runą , wszyscy odeszli,
bo bali się że będą Ci potrzebni,
a ona była
do dziś.!
I zgasła , tak cichutko ,
aby nie być Ci ciężarem.
/a-w/.
Komentarze (12)
Gorzki jest czas pożegnań, szczególnie takich.
Emocje z mojego życia...pozdrawiam cieplutko
zawsze najtrudniejsze są pożegnania...
Tak bywa. Smutny wiersz. Wymaga poprawek, warto, bo
treść wielce wymowna. Pozdrawiam:)
smutny wiersz na czasie (właśnie zmarła mama mojej
przyjaciółki) (popraw "runą" na "runął")
W notce Pani autorki aż się roi od błędów
ortograficznych. Czy śmierć to figiel, który płata nam
los? Nie rozumie Pani znaczenia słowa figiel. Figiel
to psota, żart, psikus. Ma Pani problem z końcówkami
czasowników: " świat runął" jest poprawnie.
Tak, los płata nam figle abyśmy zapamiętali...
"I zgasła , tak cichutko ,
aby nie być Ci ciężarem." życie, życie jeszcze raz
życie...
jestesmy bezradni wobec smierci,przychodzi i zabiera
bliskich i najwazniejszych, Piekny wiersz
Takie odejścia bardzo zapadają nam w sercu. No cóż,
może trochę okrutna ale taka jest kolej życia.
Pozdrawiam:)
"I zgasła , tak cichutko ,
aby nie być Ci ciężarem."
UWAGA! na " runą" może "świat runął "?
Pozdrawiam
Napewno była wyjątkowa...