Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

jak umierały światy...

"Zaświat to przecież - Kresy naszych marzeń - Rajów utraconych w dzieciństwie rubieże..."

mówiła mu
pójdźmy stąd
będą źle o nas mówić

tam w głębinach
pod podłogą
narodziły się koszmary
które nie są nigdy
samożywne

tam za oknem wysoko
wyśniły się przestworza
i tam jest dom utracony
którego wspomnienie
zmarło ostatniej jesieni

tam wysoko
zawisł dzwon
który ją co noc straszył
rozliczyć ją miał
w godzinie zaświatu

tam pod podłogą
zostały oczy
uschły niespełnieniem
powiedz mi o tym co widzisz
powiedz to milczeniem


bóg który ją tak skrzywdził
nie jest już jej bogiem
mówiła: pójdźmy stąd!
pamiętam
rozerwało ją powietrze

autor

KATrina144

Dodano: 2008-09-20 22:53:36
Ten wiersz przeczytano 559 razy
Oddanych głosów: 1
Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (1)

mariat mariat

dramatyczny klimat, trudny temat tak jak to bywa w
życiu, ale los jet każdemu przeznaczony i na to nie ma
ratunku

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »